Δεν πρόλαβαν να έρθουν οι πρώτες ζέστες του καλοκαιριού και η δυσωδία έκανε δυναμικά την εμφάνισή της στην πόλη μας, τον Ασπρόπυργο, διαμορφώνοντας μία αφόρητη κατάσταση για κατοίκους, επισκέπτες και περαστικούς. Οι έντονες οσμές από τις χωματερές σε συνδυασμό με τα καμένα λάστιχα και άλλα εύφλεκτα υλικά (άλλη μία μεγάλη μάστιγα την οποία κανείς δεν έχει βρει το σθένος να αντιμετωπίσει) και τα καυσαέρια των διυλιστηρίων και λοιπών βιομηχανιών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας, έχουν κάνει το κοκτέιλ της ατμόσφαιρας εκρηκτικό, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των συμπολιτών μας και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών και των ευπαθών ομάδων.
Το αποθαρρυντικότερο όλων είναι η απάθεια και η αδιαφορία που παρατηρείται μπροστά σ’ αυτό το τεράστιο περιβαλλοντικό και οικολογικό πρόβλημα. Κάτι σαν το πάρτι μολότοφ των Εξαρχείων που δεν συγκινεί πλέον κανέναν. Η Πολιτεία αδιαφορεί, η Περιφέρεια Αττικής δεν παρεμβαίνει αποφασιστικά, η Εισαγγελία προφανώς έχει ‘πνιγεί’ με την πληθώρα των υποθέσεων που την απασχολεί και δεν κάνει σχεδόν τίποτε και εμείς ‘πνιγόμαστε’ διαρκώς από τη μπόχα και τη δυσωδία, μη γνωρίζοντας τον βαθμό επικινδυνότητας για την υγεία μας.
Όσο για τις τοπικές αρχές, καλύτερα να μη μιλήσουμε… Αυτοί μοιάζουν να ζουν σε …παράλληλο σύμπαν!. Θεωρούν ότι με το μίνιμουμ των ενεργειών έχουν επιτελέσει το χρέος τους. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μας δείξουν αριθμούς πρωτοκόλλου από κάποια έγγραφα που έχουν αποστείλει για να …ενημερώσουν για το θέμα. Δραστικά μέτρα ωστόσο, δεν έλαβαν ποτέ. Ακόμη και για τις μετρήσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης επαφίενται στην καλή πίστη εκείνων που μολύνουν… (!).
Δυστυχώς όμως τα θύματα αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων είμαστε όλοι εμείς και οι οικογένειές μας, που διαμένουμε και δραστηριοποιούμαστε στον Ασπρόπυργο. Είναι τα μικρά παιδιά, οι εγκυμονούσες γυναίκες, τα άτομα μεγάλης ηλικίας και εκείνα με προβλήματα υγείας. Αλλά θα μου πείτε ποιος νοιάζεται για τον καθένα από εμάς; Η εμπειρία μας όλα αυτά τα χρόνια έχει δείξει ότι δεν ενοχλείται κανείς. Τα προβλήματα, ενώ γιγαντώνονται, έχουν γίνουν μέρος της καθημερινής ζωής… Μιας ζωής δίχως ποιότητα αλλά και χωρίς το απαραίτητο οξυγόνο! Και όλα αυτά μοιάζουν να είναι φυσιολογικά… (!)
Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες;
Μέχρι πότε θα επιτρέψουμε σε κάποιους να αυθαιρετούν και να αδιαφορούν για τη ζωή μας;
Μέχρι πότε δεν θα έχουμε ζωή;
Μέχρι πότε ο Ασπρόπυργος θα είναι στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού;
Αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες.
Αξίζουμε μία καλύτερη ζωή. Ας κάνουμε όλοι μαζί κάτι να την διεκδικήσουμε!
Είμαστε στο +5′! Δεν πάει άλλο…