Η γενοκτονία των Ποντίων (1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς, από μία περιοχή όπου ο Ελληνισμός είχε συνεχή και λαμπρή παρουσία περίπου 2.800 ετών, είναι μια από τις μεγαλύτερες του προηγούμενου αιώνα. Πρόκειται για εγκληματική πολιτική λεηλασίας και καταστροφής από την κυβέρνηση των Νεότουρκων που χρησιμοποίησε τον ξεριζωμό, τις σφαγές, τις εκτοπίσεις, τα βασανιστήρια, την πείνα και τα στρατόπεδα θανάτου για να εκδιώξει τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό.

Η άφιξη των Ποντίων στις Νέες Πατρίδες, μία εξ’ αυτών ήταν και η περιοχή του Ασπρόπυργου, αποτέλεσε και την απαρχή μιας δύσκολης, αλλά και συνάμα δημιουργικής πορείας για τον ποντιακό ελληνισμό. Οι Πόντιοι ερχόμενοι στη χώρα μας προσέφεραν πάρα πολλά, τόσο στην οικονομική ζωή ( κυρίως στην αγροτική οικονομία), αλλά και στην πνευματική ζωή μέσα από τις παραδόσεις και τα έθιμά τους.

Είναι γνωστό ότι η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994, την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Η αναγνώριση αυτή αποτελεί δικαίωση για τον Ποντιακό Ελληνισμό και συνδέει το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.

Η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, η έννοια του Έθνους και η ιστορική μνήμη, αποτελούν στοιχεία απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Χωρίς γνώση της ιστορίας δεν υπάρχει εθνική συνείδηση και φρόνημα. Η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων μας βοηθάει να διατηρήσουμε όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα τονώνει την εθνική μας συνείδηση.

Στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης υπάρχουν κάποια ιδανικά που παραμένουν ζωντανά, όπως η εθνική υπερηφάνεια και η αίσθηση του εθνικού συμφέροντος. Έχοντας λοιπόν ως οδηγό την ιστορική συνείδηση, θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας.

Κλείνοντας να ευχηθούμε να κυριαρχεί πάντα η ειρήνη και να μην ξαναζήσει κανένας λαός, αυτά που βίωσε ο ελληνισμός του Πόντου, τον οποίο τιμούμε διαρκώς και αγωνιζόμαστε για τη δικαίωσή του.