Κάθε μέρα που περνάει η ανάγκη για την άμεση προώθηση ενός νέου διαφορετικού μοντέλου αστικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τον άνθρωπο, τις νέες και τις επόμενες γενιές στον Δήμο μας, γίνεται αδήριτη και επιτακτική.
Η απαίτηση για την εκπόνηση και εφαρμογή ενός σχεδιασμού που θα στοχεύει στη βιωσιμότητα και κυρίως στην αειφόρο ανάπτυξη του Ασπροπύργου, είναι μεγάλη. Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από τη δημιουργία ενός σύγχρονου αστικού τοπίου, το οποίο θα στηρίζεται -μεταξύ των άλλων- στη βελτίωση των υποδομών και της λειτουργικότητας της πόλης αλλά και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και των παρεχόμενων υπηρεσιών, σε όλο το εύρος του Δήμου μας.
Μπορεί να συμβεί αυτό;
Εάν ρωτήσετε, πόσο είναι εφικτό να γίνει με τις πρακτικές διοίκησης που ακολουθούνται σήμερα ή ακολουθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην πόλη μας, η απάντηση είναι εύκολη:
Σίγουρα ΟΧΙ.
Είναι νωπές ακόμη οι προεκλογικές ‘φωτοβολίδες’ της διοικούσας παράταξης από το αλήστου μνήμης:
- «Ασπρόπυργος…η Σαγκάη της Ελλάδος», μέχρι τα τόσα άλλα εντυπωσιακά κι ευφάνταστα, περί …
- τηλεθέρμανσης (σ.σ. προφανώς από την καύση καλωδίων…),
- σύγχρονων κολυμβητηρίων,
- μετεγκατάστασης ΤΕΙ, σημείωση τώρα τελευταία βέβαια το έχουν διανθίσει και εξελίξει και σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής,
- υπόγειο πάρκινγκ στην πλατεία ΗΡΩΩΝ,
- εξέδρα στο Ριτσώνη,
- Κωπηλατοδρόμιο και πολλά άλλα που τόσο ‘ανέξοδα’ αναφέρονταν στο «Άστρα και Όραμα» προεκλογικό φυλλάδιο της εποχής, μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσουν και να παραπλανήσουν!.
Σήμερα είναι γνωστό στον κάθε έναν λογικά και ανιδιοτελώς σκεπτόμενο συμπολίτη μας, ότι ο εμπνευστής αυτών των ‘πυροτεχνημάτων’ έχει προ πολλού χάσει τον έλεγχο κι έχει εκτροχιάσει το τρένο της ελπίδας μας…
Αποτελεί κοινή η πεποίθηση πλέον ότι οι μάχες καθημερινά χάνονται. Και χάνονται είτε γιατί δεν δίνονται ποτέ (…), είτε γιατί δεν υπάρχει στρατηγική και ενιαίο σχέδιο για την πόλη που θα λαμβάνει υπόψη όλες τις παραμέτρους και βεβαίως τη θέση που κατέχει ο Ασπρόπυργος, στο Θριάσιο Πεδίο. Σε όλους τους τομείς κυριαρχούν η προχειρότητα και ότι γίνεται, γίνεται με τρόπο αποσπασματικό, με συνέπεια να μην είναι και αποτελεσματικό στην πράξη.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός, που να βασίζεται στην πραγματική ταυτότητα της πόλης (city identity), στην εικόνα της πόλης και τις έντονες ιδιαιτερότητες της (city image), και ο οποίος θα τοποθετεί τον Ασπρόπυργο στην ανταγωνιστική αγορά (city positioning) και μια που μιλάμε για την πόλη του Ασπροπύργου στην ανταγωνιστική αγορά του διαμετακομιστικού εμπορίου (logistics center), είναι εμφατικά απόντας.
Τώρα θα μου πείτε: «εδώ υπάρχουν ασυδοσία, ανεργία και μετανάστευση, έντονη παραβατικότητα και παγιωμένη αντίληψη ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το ότι η λαθρεμπορία οργιάζει αποτελεί ανομολόγητο κοινό μυστικό, παρατηρείται παντελή αδιαφορία για την εγκληματικότητα, κυριαρχούν οι «νοθευμένες» υποσχέσεις αλλά και στάσεις ύποπτης σιωπής και αδράνειας, ο καρκίνος ‘χτυπάει’ καθημερινά και διαφορετική πόρτα κι εσύ μας μιλάς για μοντέλα αειφόρου ανάπτυξης και βιωσιμότητας;».
Καταλαβαίνω ότι κάποια από αυτά ίσως να μοιάζουν ουτοπικά.
Γνωρίζοντας όμως τα παραπάνω θα καθίσουμε να υπομείνουμε στωικά τη μοίρα μας;
Τι αλήθεια περιμένουμε;
Μήπως να έρθει κάποιος- εν είδει σωτήρα- να μας σώσει ή μήπως περιμένουμε να έρθουν οι Κινέζοι, όπως είχαν ‘έρθει’ και οι Άραβες τη δεκαετία του ‘80; Μήπως επίσης να περιμένουμε και κάποια άλλη επιχειρηματικότητα; Μακάρι να έρθουν βέβαια αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά δεν γίνονται, τουλάχιστον με την ευκολία που παρουσιάζονται.
Δυστυχώς φίλες και φίλοι μου βρισκόμαστε σε ένα κομβικότατο σημείο όπου η υπομονή και οι αντοχές όλων μας έχουν εξαντληθεί και η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει.
Βρισκόμαστε ήδη στο μη παρέκει…!.
Και εδώ πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί στον κόσμο που αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Ρίχνοντας μία ματιά γύρω μας ή και λίγο μακρύτερα μπορούμε να δούμε και να μάθουμε πολλά.
Εάν αυτά σας φαίνονται κάπως θεωρητικά, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε τα πετυχημένα παραδείγματα πόλεων, που αντιλήφθησαν έγκαιρα τη σημασία του ολοκληρωμένου αστικού σχεδιασμού και μετασχηματίστηκαν, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες σε πόλεις, ανθρώπινες, βιώσιμες, ανταγωνιστικές.
Θετικά παραδείγματα πόλεων και Δήμων υπάρχουν ακόμη και στη γειτονιά μας, που σε εποχές κρίσης, επιχειρούν, σχεδιάζουν, καινοτομούν και προχωρούν μπροστά.
Πέρα όμως από μία διοίκηση εξωστρεφής, με γνώση, με κουλτούρα πολιτιστική, με πολιτική βούληση και στρατηγικό ενιαίο σχεδιασμό, απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε μπροστά, είναι και η ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Πρώτα για ν’ αλλάξει το σημερινό διοικητικό καθεστώς και στη συνέχεια για το χτίσιμο του νέου Δήμου.
Ενός Δήμου που θα αξιοποιεί κάθε συγκριτικό πλεονέκτημα με γνώμονα το συνολικό όφελος. Ενός δήμου που θα «μπαίνει στα παπούτσια του δημότη», θα περπατάει μαζί του στους δρόμους, στις πλατείες και τα πεζοδρόμια, θ’ αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και τις αγωνίες του πολίτη έγκαιρα και θα τα επιλύει με τον πιο άμεσο, οικονομικό και ποιοτικό τρόπο. Σ’ αυτή την προσπάθεια, υπάρχει κάτι που όλους μας ενώνει!
Είναι το μέλλον.
Το μέλλον που έρχεται με ταχύτητα και δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να μας βρει απροετοίμαστους. Ας γίνουμε λοιπόν συνοδοιπόροι για μια πόλη ανθρώπινη και αξιοβίωτη. Για μια πόλη που μας αξίζει. Tο αξιΖΟΥΜΕ !