“Πληγωμένος”…και τρένα που φεύγουν…

Ο Πολιτισμός μαζί με τον τουρισμό αποτελούν αυτό που ονομάζουμε  ‘βαριά’ βιομηχανία της χώρας. Προσωπικά εκτιμώ ότι είναι κι ένα ασφαλές μονοπάτι εξόδου από τη σημερινή κρίση. Μία κρίση που όπως όλοι παραδέχονται ότι δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κοινωνική, πνευματική, είναι κρίση ηθικών αξιών.

Κατ’ επέκταση είναι κρίση Πολιτισμού όχι υπό την έννοια της πιστής τήρησης και αναβίωσης εθίμων και παραδόσεων του παρελθόντος, αλλά του Πολιτισμού ως πηγή έμπνευσης, δημιουργίας και επεξεργασίας του πάνω σε σύγχρονους όρους. Ως μέσου δηλαδή μετάβασης και αναγέννησης, μέσα από υπερχρονικές αξίες, σε μία νέα εποχή.

Στον Δήμο μας, έχουμε αρκετές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που έρχονται από μακριά. Ακολουθούν συνήθως αυστηρά κριτήρια και εργαλεία του παρελθόντος.

Τα ‘Θριάσια’ για παράδειγμα τα οποία διοργανώνονται από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, αν και έχουν όλες τις προδιαγραφές να προσθέσουν πολιτιστική αξία στην πόλη, συνήθως περιορίζονται σε ‘χαμηλές πτήσεις’ και στην κάλυψη οριζόντιων αναγκών. Εξαίρεση ίσως αποτέλεσε, η θεατρική παράσταση “Ιφιγένεια εν Αυλίδι”, την οποία πραγματικά απολαύσαμε.

Υπάρχουν τα πανηγύρια της Αγίας Παρασκευής, των Ποντίων όπως και το Ηπειρώτικο αντάμωμα. Είναι εκδηλώσεις που αναμφίβολα συμβάλουν στην κοινωνική συνάθροιση. Πιο πολύ παραπέμπουν σε ‘διονυσιακές’ εκδηλώσεις του παρελθόντος, όπου κυριαρχούσε το φαγοπότι και το γλέντι, παρά σε δημιουργικές εκφάνσεις Πολιτισμού.

Δεν μέμφομαι τα πανηγύρια, κάθε άλλο, αλλά εκτιμώ ότι η εποχή επιζητά κάτι περισσότερο. Σ’ αυτό το ‘κάτι παραπάνω’ όλοι θα περιμέναμε από το Δήμο να αναλάβει πρωτοβουλίες. Το γεγονός ότι η γείτονα πόλη Ελευσίνα, επιλέχτηκε να είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021 από μόνο του, θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε ως πρόκληση και ευκαιρία που θα μας κάνει να κινητοποιηθούμε περισσότερο…

Ακόμη και συμπράξεις με τον όμορο Δήμο θα έπρεπε να επιδιώξουμε για ν’ αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά και τις δημιουργίες των αξιόλογων καλλιτεχνών του τόπου μας.

Φαίνεται όμως ότι ο Δήμος δεν διαθέτει αυτή τη διάθεση. Ίσως έχει άλλες προτεραιότητες… Ακόμη και η αναβίωση του πανηγυριού της Αγίας Μαρίνας τα τελευταία χρόνια, όλοι γνωρίζουμε, ότι έγινε από τοπικές επιχειρήσεις (σ.σ. ταβέρνες με ζωντανή μουσική).

Ο Δήμος περιορίζεται στο πολύ τυπικό εκκλησιαστικό πλαίσιο που είναι η περιφορά της εικόνας. Χαρακτηριστικό του τρόπου που αντιμετωπίζεται ο Πολιτισμός αποτελεί το λαογραφικό μουσείο. Φτιάχτηκε με επιχορήγηση από την τσιμεντοβιομηχανία ‘ΤΙΤΑΝ’ και μέχρι εκεί. Η λειτουργία του παραμένει υποτονική και φυσικά πολύ κατώτερη των προσδοκιών…

Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα πόλεων στον ελλαδικό χώρο, αλλά και αναρίθμητα στο εξωτερικό που δεν άφησαν τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες.  Αξιοποίησαν την ιστορία, τις παραδόσεις τους και το ανθρώπινο δυναμικό και άλλαξαν άρδην την εικόνα τους. Εμείς σε μία εποχή μάλιστα που παρατηρείται έκρηξη πολυπολιτισμικότητας στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στον τόπο μας, πόσο έχουμε αξιοποιήσει τις βιωματικές εμπειρίες και παραστάσεις των συμπολιτών μας, είτε είναι Έλληνες φοιτητές που διαμένουν στο εξωτερικό, είτε είναι Έλληνες προερχόμενοι από τις πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης; Ζητήσαμε ποτέ τη γνώμη τους, τις ιδέες τους, την εμπειρία τους σε δρώμενα που παράγουν Πολιτισμό και εξωστρέφεια;Έχουμε αξιοποιήσει αλήθεια, ακόμη κι αυτά τα πενιχρά εργαλεία που παρέχει η Πολιτεία;

Η απάντηση είναι εύκολη και δυστυχώς αποκαρδιωτική…. Και όπου έχουν γίνει κάποια βήματα αυτά είναι αποσπασματικά και ελλιπέστατα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η πόλη που δεν ‘ακούει’ τον εαυτό της, δηλαδή τους δημότες της, ΔΕΝ είναι ‘έξυπνη’ πόλη. Για να αλλάξει αυτό θα πρέπει να συνυπάρχουν η πολιτική βούληση, η διάθεση και η αντίληψη εξωστρέφειας, η διοίκηση να έχει γνώση του αντικειμένου και να την διακρίνει κουλτούρα Πολιτισμού, και βέβαια να έχει εκπονηθεί ένας στρατηγικός σχεδιασμός ενιαίος για ολόκληρη την πόλη  και, εν προκειμένω, για την πόλη μας τον Ασπρόπυργο.

/ In / By prootos / Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “Πληγωμένος”…και τρένα που φεύγουν…