Τεράστιες οι ευθύνες Πολιτείας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης για το ‘φλεγόμενο’ εργοστάσιο Γενικής ανακύκλωσης, που τρία χρόνια μετά συνεχίζει να αποτελεί εστία μόλυνσης.
Δυστυχώς έπρεπε να έρθει ένα ακόμη δημοσίευμα, αυτή τη φορά της έγκριτης εφημερίδας Καθημερινής και του δημοσιογράφου Τάσου Τέλογλου, για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του Ασπροπύργου και να μας θυμίσει ότι η υγεία μας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αν δεν έχει πληγεί ήδη…
Ο λόγος για την κατάσταση στο εργοστάσιο διαλογής απορριμμάτων Γενικής ανακύκλωσης το οποίο κάηκε τον Ιούνιο του 2015 και σύμφωνα με το ρεπορτάζ, προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην περιοχή, καθώς τα απορρίμματα, μεταξύ των οποίων τόνοι πλαστικού, καίγονταν επί μέρες παράγοντας διοξίνες”.
Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ “περιφερόμενοι στο εργοστάσιο Ρομά βάζουν συχνά – πυκνά φωτιά στα υπολείμματα της πυρκαγιάς, το 1/10 των οποίων είναι πλέον και με τη βούλα πραγματογνώμονα επικίνδυνο”. Υπογραμμίζει ακόμη η εφημερίδα ότι η πρώτη πραγματογνωμοσύνη είχε δείξει, σύμφωνα με εκθέσεις των ερευνητικών φορέων ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, ότι:
“Η καύση των αποβλήτων και ειδικότερα πλαστικών προκαλεί περιβαλλοντική ζημία ή αποτελεί απειλή για την πρόκληση περιβαλλοντικής ζημίας στο έδαφος και στα ύδατα και απειλή για τη δημόσια υγεία – παράγει διοξίνες, φουράνια, που είναι αερομεταφερόμενα και επικάθονται στο έδαφος και στα ύδατα. Η τέφρα από την καύση των απορριμμάτων είναι πιθανό να περιέχει βαρέα μέταλλα, ενώ η μάζα των καμένων αποβλήτων χαρακτηρίζεται απόβλητο, και για τον λόγο αυτό διενεργήθηκαν σχετικά τεστ εκπλυσιμότητας”.
Για την απομάκρυνση του περιεχομένου του καμένου εργοστασίου το “Πράσινο Ταμείο” φέρεται να διέθεσε 5 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που ποτέ δεν έφτασαν στον προορισμό τους…
Η αδιαφορία σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν έχει προηγούμενο. Αδιαφορία από το κράτος, αδιαφορία από την Περιφέρεια Αττικής, αδιαφορία από τον Δήμο. Και αν οι δύο πρώτοι, που έχουν αναμφίβολα τεράστιες ευθύνες, δεν πολυνοιάζονται για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, ενδεχομένως κι επειδή δεν το βιώνουν άμεσα και σε καθημερινή βάση, ο Δήμος που βλέπει και βιώνει καθημερινά το ζήτημα της μόλυνσης, δεν δικαιολογείται να αδιαφορεί.
Σε προηγούμενο άρθρο είχα χαρακτηρίσει ‘εγκληματική’ κάθε αδιαφορία της οποίας τα αποτελέσματα έχουν αυστηρό επιτίμιο για τους πολίτες. Η αδιαφορία για την υγεία των κατοίκων του Ασπροπύργου, οι οποίοι μάλιστα πληρώνουν αδρά για την καθαριότητα, είναι ακριβώς αυτό. Έγκλημα.
Και αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά, μέχρι πότε ο Ασπρόπυργος θα είναι η ‘πίσω αυλή’ και η Πολιτεία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα τηρούν σιγήν ιχθύος!. Μέχρι πότε αλήθεια;
